Deze site is een idee van Tristan en Werner Korf. Ze kunnen er echter niet goed meer aan werken. Ze zijn ontvoerd naar Noorwegen.

Om andere kinderen te gaan helpen … wat Tristan en Werner ook zo graag deden … wil een aantal vrijwilligers een omgeving inrichten op het internet om achterblijvende familie en vriendjes en vriendinnetjes toch “tegen ontvoerde kinderen aan te laten praten”. Ook al weten we met elkaar dat het eindeloos lang kan duren voordat er iets terug gezegd kan worden.

Deze site wil ook laten zien hoe misdadig grote mensen met kinderen omgaan. Grote mensen geven elkaar ook gemeen de schuld, zodat de werkelijke daders ongestraft blijven.

De eerste berichtjes op deze site zijn voor Tristan en Werner Korf.

U kunt een mail sturen naar rechtvoorvadersenkinderen@gmail.com. Op het forum op deze site moet het mogelijk gaan worden om discussies over ontvoering van kinderen en mishandeling van kinderen te bespreken. En vooral om kinderen in een ver buitenland een gelegenheid te geven om te zien dat er nog wel degelijk aan ze gedacht wordt. Ook al zijn ze ontvoerd.

Voor meer informatie kunt u contact zoeken via http://www.slachtoffersjustitie.nl Daar vindt u ook diverse andere internet-adressen.

Ondertussen is duidelijk dat de overheid en de kerk zelf op diverse momenten kinderen mishandelen. Soms direct en soms meer indirect. Ouders worden in radeloosheid gedreven en … uiteindelijk zelfs in de dood.

Helaas nu weer het voorbeeld van Julian en Ruben van der Schuit die zo graag hun vader in hun leven wilden houden. En zelf zo graag het leven wilden houden. Hun moeder Iris van der Schuit en de kinderrechter in Utrecht zijn er direct verantwoordelijk voor dat hun vader zelfmoord heeft gepleegd.
Stapje voor stapje wordt het nu mensen duidelijk dat moeder Iris van der Schuit de dood van haar kinderen en van de pappa van haar kinderen op haar geweten heeft. Nog meer verantwoordelijkheid ligt er bij de kinderrechter die zonder grondig en onafhankelijk onderzoek de kinderen hun vader van de kinderen afnam. Hun vader heet Jeroen Denis.

Zonder dat daar een reden voor was is de pappa van Julian en Ruben steeds meer bij hen weg gehouden. Hij mistte de zorg voor zijn kinderen zo dat hij voor de hele wereld iets belangrijks duidelijk wilde maken. Iets dat van iedereen aandacht zou moeten vragen: hij maakte zichzelf dood.

Ruben en Julian van der Schuit hebben nu geen pappa meer. Maar misschien heeft hij ze toch mee genomen op reis naar een lievere wereld … waar kinderen niet zo’n pijn wordt gedaan.

Wij vinden dat we op deze wereld lief moeten zijn voor elkaar. We moeten niet proberen op reis te gaan naar een lievere wereld … maar deze wereld wat liever en eerlijker maken.

Tristan en Werner hebben heel veel nagedacht over Karst Tates en Tristan van der Vlis. Die hadden Tristan en Werner heel graag een beetje willen helpen. Zij waren echt bezig met het verdriet van hun pappa’s en mamma’s. Karst … dat was waar zij woonden in Apeldoorn. Tristan … dat was dezelfde naam. Dat kwam allemaal heel dicht bij. Zij dachten nog dat hun mamma hun nooit zo verdrietig zou kunnen maken dat zij hun pappa zouden moeten missen. Ondertussen weten Tristan en Werner dat hun mamma hetzelfde heeft gedaan als de mamma van Julian en Ruben van der Schuit. Ze wilde alleen de baas over Tristan en Werner kunnen spelen en heeft hen stiekem naar Noorwegen ontvoerd. De moeder van Ruben en Julian wilde ook alleen de baas spelen over hun.

Alleen de baas spelen is altijd slecht. Ook als pappa’s of mamma’s dat proberen.
Ook rechters kunnen en mogen niet alleen de baas spelen. Zeker als ze niet naar kinderen willen luisteren en de waarheid niet willen uitzoeken.

Tristan en Werner, hoe jong ze ook waren, dachten wel na over … wat eerlijk is. Zij oordeelden niet zoals de grote mensen. Hun eerste daad van respect was … dat ze zich in mensen probeerden te verplaatsen.